Wyobrażenie

Bledne.

Niknę w oczach.

I blask w oczach już nie ten,

co kiedyś,

I dzień 

nie ten,

co wczoraj. 

Czas płynie 

a ja, 

w tym samym miejscu 

od pół roku.

Jakby nic się nie zmieniło.

Jakbym wyszła gdzieś,

tylko na chwilę.

Z jakiegoś nieznanego powodu,

zmieniło się wszystko.

Próbuje zniknąć.

Ale nie znikam.

Bo wszystko mi o Tobie przypomina.

Jakis Pan z czasopisma patrzy na mnie 

Jak kiedyś patrzyłeś Ty

I milczy.

I ja milczę. 

Wiatr nawet woła Twoje imię,

smaga moje włosy czule.

A ja patrzę za siebie. 

Chcę zostać. 

Kocham nicość

i tule Twoje wyobrażenie.

Nawet sen nie daje ukojenia

bo w nim Ty 

ale już beze mnie. 

Łzy kapią po cichutku,

a ja uparcie kocham,

jak wtedy, 

gdy przyszła zima

i ogrzałeś moje dłonie. 

Tęsknię 

i nie potrafię się obudzić,

i nie wiem jak się pożegnać. 

A czy Ty tęsknisz za mną?

Ten niedopowiedziany słów rząd. 

Niewypowiedziany dźwięku ton.

Zniszczył wszystko co był cenne.

Potykam się o własne nogi

Raz po raz.

Chcę wstać, 

ale nie potrafię tego zrobić. 

Nie wiem,

czy jeszcze potrafię

twarz odwrócić 

od marzeń i modlitw. 

Jesteś już tylko w mojej wyobraźni.

Miły. 

Kochałam Cię głęboko 

Jak nikogo 

Nigdy.