Engram
moje wiersze
środa, 4 lipca 2012
Brzemię
Nie ma już wyspy
nie ma już teraźniejszości
pozostała tylko tląca się nikłym płomykiem nadzieja,
której towarzyszy ból i krew,
ciało jest bezwładne,
choć są te same nogi i ręce
i to słabe serce.
Nowsze posty
Starsze posty
Strona główna
Subskrybuj:
Posty (Atom)